අජිත් තිලකසේනගේ ‘මන්දා’ කවියට ඉරිසියා හිතුණ හින්දා !

 - උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගල

අතීතේ රස රහස්
දුර ඈත රන්දා
මගෙ හිතේ පතුලේ ම නැංගුරම් ලා ඔබ හැංගිලා
ජීවිතේ කොතන හරි හැමදාම ඔබ ඉන්න හින්දා
ඒ මතක නින්දා
කොච්චරක් නම් මං ඇහින්දද මන්දා ?

ඔබ නැතුව මා සතුව
අමන්දානන්ද මල් පිපෙන හින්දා
හිත හිත හිතට මල් සුවඳ කැන්දා
අපි දෙන්නා ආයෙමත් ආදරේ කරනවද මන්දා ?

අමාවක රැය පුරා පුර පෝය පායලා
සයනාසනේ සතපලා හඳමූණ රස කළා
තුරු මුදුන් හිස අත ගගා
මල් පිපේදැයි අස අසා
කොයිතරම් කස්තිරම් ඇල්ලුව ද
අත්තිවාරම් පවා දියවෙලා
අපි දෙන්නා ආයෙමත් ආදරේ කරනවද මන්දා ?

දෙතොල් පෙති මුවහතින් පණ පොවා
පයෝදර තුඩු හිවුඩු ඇහැරවා
ෆලූඩා රස මිදුණු රෝස පෑ ගල්වලා
පපුව මැද අත හිත තියා
ආදරේ උහුලන්නෙ හිත ඇතුලෙ ගුලිවෙලා ගල්වෙලා
අපි දෙන්නා ආයෙමත් ආදරේ කරනවද මන්දා ?

ලන්ඩන් කවි